Από το Burnout και τις Κρίσεις Πανικού στην Επανεκκίνηση: Πώς η αφήγηση και τα όρια μου με έφεραν πίσω στο «γιατί» μου. Το γιατί που ψάχνουμε όλοι μέσα μας σε αυτή τη ζωή.

Η κρίση στο Ηράκλειο δεν ήταν η αρχή. Ήταν το αποκορύφωμα. Ερχόταν εδώ και καιρό.

Από τον Σεπτέμβριο του 2021 ξεκίνησα να γράφω. Αγόρασα ένα μπλε, κλασικό τετράδιο — σαν αυτά που είχαμε στο σχολείο. Κάθε μέρα σημείωνα σκέψεις, γεγονότα, προβληματισμούς, στόχους. Όταν κάτι με δυσκόλευε, το αποτύπωνα στις σελίδες για να το αποδομήσω και να το δω πιο καθαρά. Αυτό που ξεκίνησε ως μια απλή συνήθεια, εξελίχθηκε σε κάτι πολύ βαθύτερο.

Μετά την έναρξη της ψυχοθεραπείας, το γράψιμο έγινε η πιο σημαντική συνήθεια που έχω υιοθετήσει. Είναι ένα από τα σπουδαιότερα δώρα που έχω κάνει στον εαυτό μου. Μου δίνει χώρο να εκφράζω όσα δεν μπορώ πάντα να πω δυνατά, να βρίσκω λύσεις και να δίνω νόημα σε όσα ζω.

Το 2024 έβαλα έναν νέο στόχο: να γράφω ακόμα πιο συστηματικά από το 2023. Και το έκανα. Κάθε λέξη, κάθε σελίδα, με έφερνε πιο κοντά στον εαυτό μου. Το γράψιμο είναι βαθιά συγκινητικό. Είναι σαν να μιλάς στον πιο ειλικρινή σου φίλο — που δεν σε κρίνει ποτέ. Μια διαδικασία που σου προσφέρει δύναμη, σε βοηθά να επεξεργαστείς τα συναισθήματά σου και να ανοίξεις δρόμους προς την αυτογνωσία.

Το γράψιμο με έσωσε εκείνη την Τετάρτη του Νοέμβρη του 2024, όταν βίωσα την κρίση πανικού. Ήταν μια τόσο έντονη και δυσφορική εμπειρία — ένιωθα πως κάτι μέσα μου ήθελε να βγει, αλλά με άλλον τρόπο, όχι όπως το ήξερα. Αν δεν είχα το τετράδιο εκείνη τη στιγμή, για να γράψω όλα όσα ένιωθα, να τα αποδώσω με λέξεις, να τα καταλάβω, να τα αποδομήσω και τελικά να τα αποδυναμώσω… δεν ξέρω πού θα ήμουν σήμερα ή σε τι κατάσταση θα βρισκόμουν.

Σε αυτό το τετράδιο έγραφα από το 2023 — και όλο το 2024 — για την ανάγκη μου να βάλω όρια. Να επικεντρωθώ σε αυτά που με γεμίζουν, που έχουν νόημα για μένα. Να ξαναβρώ τον εαυτό μου, να μάθω να υπάρχω και να νιώθω αυθεντικός. Κάπου εκεί, ανάμεσα στις λέξεις, άρχισα να ξανασυναντώ εμένα.